De Rijksrecherche kreeg onlangs nieuwe bewijsstukken in handen waaruit onder andere blijkt dat Dion Graus zijn ex-vrouw, Joyce, aanzette tot seks met zijn particuliere beveiligers. Het NRC maakte een indrukwekkende reconstructie aan de hand van de bewijsstukken die door hen zijn ingezien.
Het is een absurdistisch verhaal, seriewaardig. Als je door de longread van Wubby Luyendijk en Joep Dohmen scrollt, tuimel je van de ene verbazing in de andere. Als oudgediende bij de PVV is Graus zichtbaar ontevreden over sommige partijgenoten. Hij laat dit ook blijken aan het enige lid, Geert Wilders. Graus staat op sommige momenten zelfs op het punt de partij te verlaten.
Het kamerlid blijft zich laatdunkend uitlaten over partijgenoten, zo blijkt uit verschillende bewijsstukken. Zo is volgens Graus zijn partijgenoot Machiel de Graag “iemand die alleen maar in de kroeg hangt met twee bokworsten uit zijn neus en een bokworst uit zijn gulp met een Tirolerbroek aan”, om even een voorbeeld te noemen.
Dat dit soort dingen worden geroepen in de Haagse wandelgangen is niet netjes, maar wat verderop in het artikel naar voren komt is ronduit choquerend. Zo staat er te lezen dat het voor Graus totaal niets met dwang te maken had. Sterker nog, hij is zo stellig overtuigd, dat hij tegen Joyce het volgende zegt: “Ik ben lid van de Staten-Generaal en zeg desnoods op camera dat iedere vrouw zich zonder condoom moet laten volspuiten om mannelijke hormonen binnen te krijgen, dan gaan ze zich goed voelen.”
In mijn optiek is dit verhaal een voorbeeld van een sterk staaltje journalistiek, zoals het zou moeten zijn. Het zorgvuldig en leesbaar uiteenzetten van de feiten is een kunst. Dat hebben beide journalisten hier inspirerend goed gedaan. Daarnaast is het een schoolvoorbeeld van het controleren van de macht. Een belangrijke taak van de journalist.
Lees het hele artikel van het NRC hier
