In een uitgebreid artikel (en een podcast) maakt NRC pijnlijk duidelijk dat de machtsverhoudingen op het Binnenhof nogal krom zijn. Wanneer een medewerker van een fractie melding maakt van seksueel overschrijdend gedrag, kan de Kamer niets tegen het betreffende Kamerlid beginnen. Omdat Kamerleden als zzp’er aangesteld zijn, is het aan de eigen partij om een veilige sfeer te garanderen en meldingen goed af te ronden. Een #MeToo-onderzoek dat Kamervoorzitter Khadija Arib in 2018 voorstelde, kwam er dan ook niet. Het is aan de fracties zelf om problemen op te lossen, voor zover die er zijn binnen een partij.
Het maken van een melding binnen de politieke partij waarvoor je werkt, blijkt nogal nutteloos. Niet alleen omdat Kamerleden die beschuldigd worden van overschrijdend gedrag niet ontslagen kunnen worden, maar ook omdat het stilhouden van zo’n schandaal in het belang van de partij is. “Alles is erop gericht de partij er met zo min mogelijk kleerscheuren vanaf te laten komen, beaamt een voormalig medewerkster van de VVD”, schrijft NRC.
Als het verhaal wel naar buiten komt, dan kan het gebruikt worden voor het politieke spel: “Met de kennis van nu zouden de vrouwen het incident niet meer melden bij de partijleiding. Alles is politiek op het Binnenhof, ook #MeToo. Je levert je uit aan de partijtop, zeggen ze, en vanaf dat moment gaan anderen met jouw informatie aan de haal.”
Persoonlijk kan ik er echt van wakker liggen als ik lees dat partijbelangen en de positie van Kamerleden belangrijker worden geacht dan een veilige werksfeer en het serieus nemen van tekenen van seksueel overschrijdend gedrag. Waarom is er geen onafhankelijke commissie die dit soort zaken onderzoekt, zonder daarin te worden gestuurd door partijbelangen? Natuurlijk moeten fracties het zelf prioriteit geven, maar als dit niet gebeurt moet Den Haag toch het voorbeeld geven wat betreft het belang van een veilige werkomgeving en het serieus nemen van meldingen van seksueel overschrijdend gedrag?
Het is goed dat journalisten dit verhaal zo uitgebreid onderzochten en naar buiten brachten, want hopelijk zet het een verandering in gang, zodat iedereen zich in de toekomst veilig kan voelen in hun functie bij een politieke partij. Daarvoor is het van belang om dit verhaal niet te vergeten, maar het er nog lang over te hebben en er actief werk van te maken.
