Enigszins verbaasd las ik dat mijn kleding consumptie een grote rol speelt in de huidige klimaatproblematiek.
Journalist Karen Geurtsen deed onderzoek. Meteen worden de impactvolle en milieubelastende productiekosten duidelijk. Denk aan de liters water die nodig zijn voor spijkerbroeken en de hectaren katoen die nodig zijn voor dat ene jurkje.
Het verhaal geeft een verrassend inkijkje in wat er met je kleren gebeurt vanaf het moment dat je jouw zak in de grote kledingcontainer laat vallen. Alleen dat gebeurt te weinig.
Allereerst komt dat door onwetendheid bij de consumenten: zij weten niet dat textiel een grondstof is die opnieuw gebruikt kan worden. Maak gebruik van die kledingbakken, zou ik zeggen. Tegelijk komt dat doordat producten zo gemaakt worden dat recyclen bijna onmogelijk is. Goedkope kleren vinden alleen in theedoeken of hoedenplanken een tweede leven. Downcyclen, noemen ze dat. Dat moet anders, stellen textielverwerkers. Het begint bij de makers. Maak hen verantwoordelijk voor afgedankte kleden, dan komt er vanzelf beter recyclebare en duurzame kleding.
Zou een pleidooi voor radicaal consuminderen niet meer op zijn plek zijn? Aan drie setjes kleding per seizoen hebben we genoeg, toch?
Het onderzoeksverhaal ‘Waarom je zelfs je sokken met gaten in de kledingcontainer moet gooien’ van Pointer, het onderzoeksplatform van KRO-NCRV, is hier te lezen.
