De Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 werden overschaduwd door beschuldigingen van en onderzoeken naar inmenging vanuit Rusland. Gehackte mailservers, misinformatie op Facebook en gelekte informatie op WikiLeaks, het internet speelde een enorme rol in de inmenging van Rusland in de verkiezingen. Ook dit jaar is er weer sprake van inmenging, zowel door Rusland als door China en Iran.
Ik dacht dat het iets van ons digitale tijdperk was, deze manipulatie door andere landen. Maar uit het stuk “Zo manipuleren geheime diensten al decennia verkiezingen. ‘Het was heel, heel opwindend’’ van Arjen van der Ziel in Trouw, leerde ik dat dit een fenomeen is dat al decennialang bestaat. Ik had geen flauw idee dat de Amerikaanse inlichtingendienst CIA in de jaren ‘70 probeerde de verkiezingen in Chili te beïnvloeden. Maar ook dat Australië op dit moment bang is voor Chinese verkiezingsmanipulatie, of dat Rusland de afgelopen jaren ook landen als Estland, Letland en Montenegro probeerde te beïnvloeden, was mijn onbekend.
Het verdiepende artikel van Van der Ziel legt bloot dat verkiezingsmanipulatie niet iets is wat sporadisch gebeurt, of wat alleen wereldmachten treft. Het laat de lezer reflecteren op de werking van ons politieke systeem en andere politieke systemen wereldwijd. Werkt de democratie wel, als onze volksvertegenwoordigers niet volledig eerlijk zijn verkozen? Wat kunnen we doen om de burgers haar politieke macht in het stemsysteem terug te geven? Van der Ziel roept aan de hand van interessante casussen deze essentiële vragen op.
Het hele artikel lees je hier.
