We spreken elkaar op zijn kantoor, vlakbij station Ede-Wageningen. Terwijl ik de microfoonstandaard uitpak, wordt de koffie gezet. De afgelopen weken hebben we geregeld gevraagd wie op kleine of grote manier iets betekent voor de Edese samenleving. Tijani werd door een van onze lezers getipt. Die lezer noemde hem warm, bescheiden en gedreven.
In 1987 kwam Tijani met zijn ouders van Marokko naar Nederland. Hij was toen 15 jaar oud. Tijani: “Ik weet het nog steeds: het was donderdag 22 mei. We vlogen van Oujda naar Amsterdam en daarna door naar Amsterdam Osdorp. De volgende dag was een zonnige vrijdag. In Osdorp is eind mei altijd een braderie. Dat was toen ook, er was een markt, er waren mensen op straat. Dat vond ik fantastisch, maar dat was voor twee dagen. Die maandag was alles en iedereen weg en ik dacht: wow wat is dit. Ik dacht dat het gezellig was, maar het blijkt het toch anders te zijn.” Verzonken in de herinnering kijkt Tijani even de verte in. “Ja, de 22ste, weet ik nog steeds.”
Samenstede
Het kostte Tijani best even tijd om hier te aarden. “Het heeft wel een jaar gekost om een goede school te vinden en vrienden te maken. Om feeling te krijgen met de Nederlandse samenleving.” Tijani volgt na de middelbare school een opleiding tot boekhouder en in die branche gaat hij aan het werk.
Als in 2002 zijn werk naar Driebergen verhuist, verhuist Tijani mee om in de buurt te blijven. Inmiddels is hij getrouwd en vader. Tijani zoekt naar wat rust en ruimte voor zijn kinderen. “Uiteindelijk kwam Ede uit de toverdoos.”
Hier in Ede zette Tijani zich jarenlang in voor stichting Samenstede. “We hebben mooie dingen bereikt, met Samenstede. Al helemaal in Veldhuizen, tijdens de autobranden daar. Ik nam het initiatief om met de burgemeester een manifest te organiseren. Een soort protestmars vanuit de moskee naar de plek waar de meeste branden gebeurd waren. Er waren heel veel mensen, Edenaren, die daar gehoor aan gaven. Er waren ook mensen die actief waren in de kerk aanwezig. Dat was het startpunt. We trokken samen op om te laten zien dat wij één zijn binnen gemeente Ede en dat wij voor elkaar opkomen. Samen met de kerken in Veldhuizen hebben we een inzamelingsactie gehouden. We hebben heel veel mensen schadeloos gesteld, in samenwerking met de gemeente.”
Eenheid
Eenheid uitstralen, dat is belangrijk voor Tijani. Soms lijkt het anders: “Dat iedereen zijn eigen hok heeft. Of zijn eigen cirkel waarin hij leeft. Dat is niet zo. We leven in Ede samen. We hebben misschien dezelfde problemen die we samen kunnen oplossen. We hebben veel overeenkomsten en die moeten we koesteren en daarvoor opkomen.”
In Ede mist Tijani wat hij zelf in Amsterdam wel meekreeg. “In Amsterdam deden alle jongeren wel iets. Ze zaten bij de Marokkaanse studentenvereniging, ze werkten, of ze waren lid van een vereniging waar ze debatteerden. Degene met wie ik omging, ze hadden allemaal wel iets. Ik kwam iemand tegen die aan toneel deed, ik kwam iemand tegen die bij de Marokkaanse vereniging actief was en omdat ik uit een milieu kwam dat heel geïnteresseerd was, ging ik mee.
“Hier in Ede zie ik dat niet. Er is tekort aan dat soort verenigingen. Er is tekort aan culturele activiteiten. Er is tekort aan hangplekken. Jongeren in Veldhuizen bijvoorbeeld. Ze hebben wel het Kernhuis en het Kernhuis is wel goed, maar beperkt met regels. Je mag bijvoorbeeld niet vrij inlopen, maar moet op gezette tijden in en uit gaan.”
We praten nog wat verder over wat er in Ede anders is dan dat het in voor Tijani in Amsterdam was. Hij kan er niet helemaal niet zijn vinger op leggen, maar ook vanuit de Marokkaanse of Turkse gemeenschappen ziet hij dat er weinig wordt ondernomen om iets op te zetten. Tijani: “Er zijn echt, ook in Ede, gigantisch veel capabele mensen om iets te ondernemen. Maar het netwerk, de weg daarnaartoe is er dus niet. Ede heeft geen aantrekkingskracht om iets zoals in Amsterdam wel was op te zetten.”
"Zo commercieel ben ik ook weer niet"
Tijani praat vol passie over zijn werk bij Samenstede en over zijn medemens in het algemeen. Ik vraag hem wat hij het liefst zou doen als geld geen probleem was: “Mensen helpen”. Toch wil Tijani er niet zijn werk van maken: “Ik weet het niet. Ik kan geen….” Tijani valt even stil. “Voor mij is dat uitgesloten. Het is niet zomaar een hobby, vrijwilligerswerk. Het gaat mij puur om de mens. Ik krijg er geen voldoening uit om daarvoor geld te vragen.” Lachend voegt hij nog toe: “Zo commercieel ben ik ook weer niet.”
Inmiddels heeft hij ook het stokje overgedragen bij Samenstede. Hij richt zich nu op de politiek en is raadsvolger van de PvdA in Ede. Op het eind vraag ik hem of hij nog wat kwijt wil. Tijani: “Ik zou willen vragen aan Edenaren meer actief te zijn, te reageren en te luisteren naar de politiek. Niet alles dat gedaan wordt, is goed in de ogen van de Edenaar. Ik zou ze willen vragen om vaker de raadsvergaderingen op EdeTV te kijken. Bijvoorbeeld bij interesse in een bepaald onderwerp. Ede is niet van de politiek, Ede is van de Edenaren. Dat vind ik erg belangrijk. Vaak worden dingen gerealiseerd, maar de Edenaar ziet het pas als het af is. Politiek is ook toegankelijk. Je kunt alle fracties gewoon bellen en je kunt er gewoon langs.”
Kent u iemand in uw omgeving die zich op kleine of grote manier inzet voor zijn of haar omgeving? Laat het ons dan weten! We gaan graag met ze in gesprek. Mail naar [email protected].
