Van loungebank naar rechtbank

In november 2017 nemen Gerco (23), Jonathan (23) en Matthijs (21) hun intrek in een mooi pand op de eerste verdieping, direct boven een consultancybedrijf. School is tien minuten fietsen, de supermarkt op vijf minuten lopen, de kroeg en hun studentenvereniging praktisch op kruipafstand. Naar eigen zeggen krijgen ze toestemming van hun huurbaas om een deel van het dak, dat grensde aan de kleinste kamer in het huis, om te toveren tot dakterras. Een heerlijk extraatje, zeker als je geen tuin hebt. 

Versleten banken en stoelen worden tevoorschijn gehaald en al snel hebben de jongens hun eigen stekkie, boven straatniveau, uitkijkend over alles en iedereen die voorbij komt. Het dakterras blijkt niet bestendig tegen de wetten van de natuur. Na een nachtelijke regenbui, in de zomer van 2018, blijkt een deel van het advocatenkantoor onder water te staan. Het dak lekt. 

“Volgens de huurbaas was de lekkage onze schuld”, vertelt Jonathan met zijn blik op onweer. “Wij hadden er spullen neergezet en rondgelopen op dat dak, dus moesten wij het betalen.” Dat de verhuurder hen toestemming had gegeven voor het maken van een dakterras, was ineens niet meer aan de orde. “Ineens was het onze schuld en ons probleem.”

In het algemeen zijn studenten vaak nieuw op de woningmarkt als huurders. Met het gevolg dat ze nooit precies weten wat er op hen af komt als huurder. Als je hier als huurder vragen over hebt, zijn er een aantal instanties waar je naartoe kan stappen. De Huurcommissie is er daar één van. Zij kunnen op formele wijze geschillen beslechten, maar zijn er ook voor om deze te voorkomen. Vooral als er onenigheid is over de huurprijs, kan de Huurcommissie deze toetsen en hier een bindende uitspraak over doen. 

Daarnaast heb je door het hele land locaties van Het Juridisch Loket. Zij geven gratis juridisch advies op elk gerechtelijk gebied, dus ook over huursituaties. Studenten weten Het Juridisch Loket ook te vinden, zo vertelt Sanne Plooster medewerkster van Het Juridisch Loket Arnhem. “We krijgen zeker klachten binnen van studenten, of een vraag om advies. Maar als we vervolgens uitleggen wat hun rechten precies zijn en welke stappen ze kunnen ondernemen, merken we dat studenten het er toch vaak bij laten zitten.” Dat studenten eieren voor hun geld kiezen is volgens Plooster simpel te verklaren: “Verhuurders kunnen erg intimiderend zijn, waardoor studenten de situatie dan eerder voor lief nemen en zich erbij neerleggen.”

Ook verhuurders kunnen natuurlijk stappen ondernemen, als zij vinden dat de huurder bijvoorbeeld onjuist met het gehuurde om is gegaan. De verhuurder van het studentenhuis waar Gerco, Jonathan en Matthijs wonen, zegt dat het anders is gegaan dan de jongens uitleggen: “Ik heb ze verteld dat er niet gelopen mag worden op het balkon, behalve dan op de rubberen tegels. Dat is voor zover ik weet ook weinig tot niet gebeurd.” Toen kwam er de lekkage. “Ik zei nog zo tegen ze: ‘Jongens, jullie gebruiken het dak veel te veel. Er staan dingen op het dakleer, dat gaat kapot’.” 

De waarschuwingen van de verhuurder waren tevergeefs. De bank was wegens het warme weer door het dakleer gezakt en had zo kleine gaatjes veroorzaakt. “Ik moest snel handelen”, vertelt de huurbaas. “Het lekte als een raket beneden. Dus ik zei tegen de heren: ‘Dit kun je zeer waarschijnlijk verhalen op je verzekering.’ Daar zouden ze naar gaan kijken, maar dat bleek uitgesloten. Het was niet verzekerd in hun situatie.”

Volgens Matthijs, Jonathan en Gerco lag het net iets anders: “De huurbaas zei tegen ons: ‘Oh joh, gooi het even op de verzekering, dan regelen we het samen’. Dat vonden we toch een beetje apart.” Eén van de vaders van de heren, die ervaring heeft in het recht, heeft toen naar de situatie gekeken en hen geadviseerd om niet te betalen. 

Dit leidde tot grote frustratie van de verhuurder. “Toen bleek dat er niet betaald werd door de maatschappij, trokken de heren hun pis in: ‘Ja, kunnen we niks aan doen’. Dat is een moraliteit van lik-me-vestje natuurlijk, hè? Dus toen ben ik een rechtszaak begonnen, want ik had gelijk! Ik heb ook gelijk, maar ik kreeg het niet.”

Het lijkt zo te zijn dat in Ede veel studenten niet op de hoogte zijn van hun rechten en plichten. Uit een rondgang van Bureau Spotlight, zegt maar 4,3% van de studenten hun rechten en plichten te kennen. Daarnaast heeft zo’n 88,4% nog nooit gehoord van de Huurcommissie en een nog kleiner aantal heeft de Huurcommissie weleens benaderd: een kleine 1,4% van de ondervraagden.

Het lijkt veel studenten niet uit te maken, laat ook Berend Titulaer, beleidsmedewerker huisvesting van de Landelijke Studentenvakbond weten: “Studenten bevinden zich in een afhankelijke situatie. Er heerst schaarste op de studentenwoningmarkt en dat weten de huurders ook”, benadrukt Titulaer. “We zien vaak dat huurders het er toch maar bij laten. Onder het mom van: ‘Ach, we wonen hier maar eventjes.’ Daarom nemen ze het voor lief. Je hebt toch een plek nodig.”

De jongens uit het studentenhuis nemen het niet voor lief. Op het moment dat bekend wordt dat de verhuurder een rechtszaak begint, zijn ze juist strijdbaar. Uit de gerechtelijke stukken, in handen van de redactie, blijkt dat de verhuurder wijst op een mondelinge afspraak. Hierin zou zijn afgesproken dat de huurders het balkon niet mogen gebruiken, alleen de rubberen tegels. Echter is er een gebrek aan bewijs voor deze mondelinge afspraak. De rechter vraagt in een tussenvonnis om aanlevering van bewijs hiervoor. De verhuurder blijkt niet in staat om bewijs voor een mondelinge afspraak te kunnen overhandigen. De rechter stelt de huurders in het gelijk. Ze hoeven niet op te draaien voor de kosten. 

Dat beide partijen niet elkaars beste vrienden zijn, is duidelijk. “Voor dit soort bedragen maakt die hele relatie met de huurbaas mij niks meer uit”, laat Matthijs weten. Het vertrouwen is zichtbaar geschaad, blijkt ook uit een reactie van de verhuurder op de vraag hoe hij de relatie met zijn huurders ziet: “Strikt zakelijk. Wat moet je dan?” Vanaf nu zegt de verhuurder zijn contract nog scherper op te zullen stellen bij volgende huurders. “Ik ben gewaarschuwd. Het moet nóg strakker. Dat ze geen kant meer uit kunnen.”

De verhuurder baalt: “Het staat gewoon niet in het contract en ik kon niet bewijzen dat we het mondeling hadden afgesproken. En ja, dan sta je daar, ondanks alles.” Hij neemt het vooral de huurders kwalijk: “Ik kreeg geen sorry, helemaal niks. Voor mij zijn ze afgedaald tot de categorie ratten!”

Heb jij als verhuurder of huurder weleens onenigheid met de andere partij? Laat het ons dan weten. Of ben jij als student wel helemaal op de hoogte van jouw rechten en plichten en heb je suggesties hoe deze informatie makkelijk bij medestudenten terecht kan komen? Weet ons dan te vinden via [email protected] of via onze Facebook- en Instagrampagina.